Show Lyrics

mc S-town - Het verborgene
© copyright 2003

Het verborgene

Al van jongs af aan was ik een stille observant
Probeerde met mijn verstand alles te analyseren
Stil, en teruggetrokken, vaak laat met reageren
Was teveel bezig met wat andere zeiden of deden
Hoe zij zich kleden, wat hadden zijn wel niet onder de lede
Benieuwd naar hun verleden, altijd zoekend naar de reden
Die moest verklaren waarom mensen zich zo openbaren
Soms verstopt achter een gordijn van zelfmedelijden
Die de boel misleiden en persoonlijke vragen vermijden
Sommige openlijk, zonder een blad voor de mond
Uiterlijk onbewogen. Met beide benen op de grond
Toch had ik het gevoel, ze houden iets achter
Mensen zijn denk ik vaak slimmer en doordachter
Maar nooit echt tevreden, altijd wel iets onder de leden
Maar verdringen, proberen het op die manier uit te zingen
Bang voor de confrontatie, in relatie met hoge frustratie

Ik herken er ook een boel van bij mezelf
Van het dozijn ben ik zeg maar nummer elf
Ik wil worden gewaardeerd en geaccepteerd
Soms gaat dit boven mijn eigen persoonlijke ideeën
Bang geïsoleerd te raken, het niet helemaal te maken
Vooral als je met die persoon meer wil dan gewoon
Neem als een voorbeeld een liefdesrelatie
Ik vind een meisje mooi, lief en aantrekkelijk
Ik wil meer maar mijn onzekerheid weerhoudt me
Mezelf te zijn, alleen mijn gespeelde ik vertrouwt ze
Bang mijn diepste te tonen, want ik voel me minderwaardig
Ik ga mezelf bedriegen mijn eigen ik voorliegen
Want ik wil haar niet kwijt, ze moet me leuk vinden
Ik wil me met haar verbinden, toch zal ze ooit ondervinden
Welk masker ik droeg , iets wat echt nergens op sloeg
Maar angst is dan mijn meester, of is het egoïsme
Vanwege haar schoonheid en aantrekkelijkheid
Heb ik in mijn stommigheid haar om de tuin geleid en nu rest enkel spijt

Ik heb haar nooit verteld wat mij soms in mijn slaap bekneld
Bleef te oppervlakkig, nooit mijn hart laten spreken
Mijn hart begon steeds meer opeen moordkuil te lijken
Maar dat hield ik schuil liet ik nooit echt blijken
Bang te verliezen wat ik nu zo lief heb en koester
Bang kwijt te raken het gevoel dat het wat kan worden
Eenmaal afgewezen is gelijk het hele hoofdstuk uitgelezen
Alle ingangen gesloten en er niks mee opgeschoten
Bevestigt wat eigenlijk allang van te voren was besloten
Op die manier praat ik tot ik voor mezelf heb goed gepraat
Dat ik mijn binnenste beter gesloten kan houden voor bezoekers
Uit angst voor de reactie onderneem ik maar geen actie
Toch wil ik niets anders dan met haar alles delen
Haar strelen, met haar haar spelen en beminnen
Dan zal ik toch moeten beginnen een manier te verzinnen
Dit naar haar toe over te brengen op een goede manier.
Hou het toch liever verborgen, kan wel wachten tot morgen…….