Show Lyrics

Holy Eyes - Creatitis
(from the album Het Vuur en de Phoenix)
© copyright 2003, Holy Eyes

Ik ontwikkel me ingewikkeld en nader de ontknoping. Ik prikkel je wereld ja-knikkend zonder doping. Terwijl een hoop hoop op in rook ging blijf ik
vooral rauw trouw aan mijn verloving. Zo in tijd gevangen:
Creatitis lijder, hete adem op mijn wangen-tegenstanders aan mijn zijde.
We rijden door een duister woud dus luister es ik fluister dit in de duisternis en vraag of het zuiver is.
Want ik lijd aan creatitis-een ziekte die ik haat maar die me tegelijkertijd lief is.
Inspiratie is het virus dat me raakt op momenten dat ik rusten wil, dus ik zit niet
stil. Ik wil me gaan gedragen als water, zoek de laagste plaatsen, instrumentale
platen laten mij reflecteren tot de maden me verteren zal ik blijven proberen om te leren en creeren.

'T is een verterend vuur waar ik mee geboren ben. Ik voel de hitte, maar voordat ik verloren ben leer ik mijn pen spreken zodat ik te horen ben.
En ieder weet dan dat ook ik de toren ken-de Toren van Zang(Tower of Song: Leonard Cohen).
Vrij in gevang-ver en bij de massa-ik ben er al lang,
het is een lust en een last ja.
Maar de maan vraagt zich ook niet af waarom hij roteert, licht weerkaatst en
weer terug keert naar zijn plaats. Hij kent zijn taak.
En zo sta'k hier-ik kan niet anders meer. Mijn hart doet zeer om al die jaren in de ondergrondse. Creatief monster, met af en toe een moment waarop ik kon
zweven. Ik heb ervoor moeten knokken en zweten, je moest eens weten.
Niet eens miskend, maar talent ontkend!
Moet je zien wat dat ontkentend in een hart dat barst en een hand die tekend, smekend was ik gehoorzaam-
Maar brekend tegen druk besloot ik alleen te gaan, geen gewone zaak.
Maar voor mij de nood-en als die aan de man komt, kijk dan uit dat je niet omkomt!

*Het is me dierbaar, het is mijn lust en mijn leven-
Maar tegelijkertijd de reden van mijn dood.
Het is me dierbaar, ik moet ermee leren leven
Want anders wordt het ook de reden van mijn dood.

Yo dit gevoel is levensecht maar tevens levensgevaarlijk.
Ik lever dit gevecht altijd even eigenaardig. Waarlijk, het leven is niet altijd doodsimpel. Niet direct in de correcte track-het is geen single.
Er worden rimpels gevormd in het water op het front van je eigen doen en laten.
Hey, ik moet je wat vragen-Schaadt het niet dan baat het niet, is dat het doel van mijn verdriet?
Yo-ik geniet, maar toch het leven is harder dan graniet, harder dan je beats.
Harder dan hardcore freaks die op houseparties-hard gaan op de allerhardste
muziek.
Harder dan je hart klopt als zij je aankijkt, harder dan jij je opfokt als zij een ander krijgt. Ik belijdt: ook harde heelmeesters helen niet altijd. Tijd is de illusie die de wereld op ons neerstrijkt.

Ik ben wit, maar nooit en nimmer blanko.
Schrijf met blauw, maar nooit en nimmer bloedloos.
Zwarte regels op papier als ik het liefkoos. En vinden mensen mij zwak als ik
schrijf uit mijn hart? Da's raar!
Ik tart het gangbare omdat het dwang baart. En desondanks ben ik dankbaar voor elk gebaar-en maak vaart-omdat het mijn keuze is.
Bekneld door een band zo krang(gedraaid, krom) als die van Moebius.
Hoe lang je neus ook is, houd je oogkleppen op en je ziet nooit hoe vet die stof
hier is. Want jouw verlichting is mijn vuurbegrafenis, ik ga vooruit en omhoog over alle lagen dis!