Show Lyrics

Holy Eyes - De dag dat Nederland stil was en nadacht
(from the album Het Vuur en de Phoenix)
© copyright 2003, Holy Eyes

Vandaag ben ik zonder wekker ontwaakt-de stekker zat erin maar t'is nog gekker dan raar. Ik sta perplex en ik staar naar bevroren cijfers.
Kom te laat bij mijn maat door een gore storing ergens.
Ik pak mijn tas, zeg dag aan de kat .Ik ren de deur door en smijt em dicht met
een smak.
Ga in mijn Nissan zitten, draai de sleutel en start...wat? Helemaal niks?!
Ik vrees dat ik stik, rood waas-zó kwaad!
Ik stap uit mijn kar en sta midden op straat. Ik zou wel willen gillen, maar
geen trilling verlaat mijn openstaande kaken, 'k voel me opnieuw ontwaken,
voel de verlaten straten even alleen gelaten-is het lucht wat ik adem?
Waarom is er geen schaduw?
Ik zie het licht is even hevig als stil. Zelfs de meeuwen lijken eeuwig en
hun klagende schreeuw hangt in de lucht en het lijkt op kristallen rimpels.
Bevroren cirkels als cd-rom spindels.
Alles van slag, ik wist niet wat ik zag-het was de Dag dat heel Nederland stil
was en nadacht.

(Hints: Geen wekker-'S morgens om 5/ zeg dag aan de kat:Animatrix, waar
een meisje haar kat zoekt in een huis waar deze dingen plaatsvinden/ opnieuw
ontwaken EN wakker zijn: Matrix/ Alles van slag: Vertaalslag en de Andere
Inslag voorbij)

Yo-ik luister aandachtig maar zelfs de ruis wordt zachter. Alles wat ik hoor zijn zuiver mijn gedachtes.
'T is prachtig als een regendruppel stilhangend in de lucht-ik zou 'em kunnen plukken-maar ik verlang niet langer terug.
Diepe zucht maar mijn oren horen niks. En het lijkt alsof de tijd voor mij bevroren
is. Verloren bits en bytes-de nodige info-kan eindelijk gedeeld worden nu we een steel zijn.
Niet aan te raken, een schaduw van de wind. Zinnen vergaderen en zo benaderen wat ik vind.
Het begint met 'Aangenaam'-een vreemdeling van mezelf.
Het is me aangedaan en niemand heeft me dat verteld. Wie staart me aan?
Je weet niet eens de helft.
Zwaar gevaarlijke levensvragen maken dit een mijnveld. Ik heb er jarenlang naar verlangd, maar nu ben ik bang, overweldigd doordat Nederland stil was en nadacht.

Meegesleept door de sleur van het altijd meer willen geven we geen voorkeur aan genieten van de stilte.
Geen geluid, geen gezeur dus, niets verveeld me. Met een donkerblauwe kleur
beschilder ik denkbeelden.
Yo als de klok niet stopt, dan slokt ie me op. En geen tijd om na te denken, dat maakt me kapot.
De tijd staat op slot en dat is net op tijd, Nederland denk na want we zijn de rust
kwijt.

Overvallen door een plotselinge rust om me heen. De kus van een serene genesis lijkt als een steen in een tsuboniwa(japanse tuin), omgeven door de-rimpels in impuls voor leven in utopia.
Zou het blijven? Ik weet het niet echt. Maar ik weet dat ik leef omdat ik denk en ik vecht.
En zelfs al staat alles dan nu eventjes stil, de massa maakt het effect toch zeker nihil.
King of the Hill voor een dag en dan al tevreden, de economie het geloof door iedereen beleden. Maar niet door mij en ben om die reden omstreden.
Misschien dat ik me daarom gewoon kon bewegen, om begrip te kweken voor
hen die blijven rennen. Op de honderd meter van het leven en niets anders kennen dan de hoogste versnelling.
Voor mij blijft het wennen, maar ik zie nu legers in stelling want elke vraag is een kwelling.